"சாமானியரை இழிவுபடுத்தாதீர்!"- அன்று மஹூவா, இன்று மனோஜ் ஜா... அதிரவைத்த நாடாளுமன்ற பேச்சு

"சாமானியரை இழிவுபடுத்தாதீர்!" என்று அரசுகளையும் அமைப்புகளையும் கடுமையாக சாடி, ஒரு சாதாரண குடிமகனின் கேள்வியாக உணர்ச்சி பொங்க, நடப்பு நாடாளுமன்ற கூட்டத் தொடரில் ராஷ்ட்ரீய ஜனதா தள மாநிலங்களவை எம்.பி மனோஜ் ஜா பேசியது இப்போது இணையத்தில் தீயாகப் பரவி வருகிறது.

கடந்த பிப்ரவரி மாதம் நடந்த நாடாளுமன்றக் கூட்டத் தொடரில், தனது வழக்கமான அதிரவைக்கும் பேச்சால் கவனம் ஈர்த்தவர் திரிணாமூல் காங்கிரஸ் எம்.பி மஹூவா மொய்த்ரா. அப்போது பேசிய அவர், “இந்தக் குடியரசு கோழைகளால் உருவாக்கப்பட்டதல்ல. கோழைகள் இதை பாதுகாக்க முடியாது" என்றார் எல்மா டேவிஸ். ஆம், இன்று நான் கோழைத்தனம், வீரம் இரண்டிற்கும் உள்ள வேறுபாடுகள் குறித்து இங்கே பேச இருக்கிறேன்.

அதிகார மமதை, வெறுப்பு, மதவெறி, பொய் ஆகியவற்றால் மறைந்திருக்கும் கோழைகள், இந்த விஷயங்களை வீரம் என்று கருதுகிறார்கள். இந்த அரசும், தனது பிரசாரத்தில் பொய்களை பரப்புவதன் மூலம் கோழைத்தனத்தை வீரம் என்று காட்டுவதை தங்களது மிகப்பெரிய வெற்றியாக கருதி வருகிறது. அப்படி பல்வேறு தருணங்களில் பல்வேறு விவகாரங்களில் இந்த அரசு வெளிப்படுத்திய வீரத்தை இங்கே சுட்டிக்காட்ட நான் விழைகிறேன்.

யார் இந்தியன், யார் இந்தியன் இல்லை என்ற கேள்வியை உள்ளடக்கிய அம்சங்களை கொண்ட குடியுரிமை திருத்தச் சட்டத்தை கொண்டுவந்ததில் இந்த அரசு தனது வீரத்தை காட்டியுள்ளது.

இப்படி விவசாயிகள், மாணவர்கள், ஷாஹீன் பாக் போராட்டத்தில் கலந்துகொண்ட வயதான பெண்கள் உட்பட ஒவ்வொருவரும் கோழைகள் அல்லது தீவிரவாதிகள் என்று அடையாளப்படுத்துகிறார்கள். இதுதான் இந்த அரசின் வீரமா? இன்று இந்தியாவின் சோகம் என்னவென்றால், அரசாங்கத்தின் பிற ஜனநாயக தூண்களான, ஊடகங்கள் மற்றும் நீதித்துறை ஆகியவை தோல்வியுற்றன” என மத்திய அரசின் அணுகுமுறையை கடுமையாக விமர்சித்து பேசினார். இவரின் பேச்சு அப்போது அனைவரையும் திரும்பி பார்க்க வைத்தது.

அதேபோல், தற்போது ஒரு சாதாரண குடிமகனின் கேள்வியாக உணர்ச்சி பொங்க, நடப்பு நாடாளுமன்ற கூட்டத் தொடரில் பேசியிருக்கிறார் ராஷ்ட்ரீய ஜனதா தள மாநிலங்களவை எம்.பி மனோஜ் ஜா.

அவர் அவையில் பேசும்போது, “எந்த அரசியல் கட்சியின் உறுப்பினராகவும் நான் இங்கு பேசவில்லை. துயரமடைந்த குடியரசின் சாதாரண குடிமகனாக அல்லது பொது பிரதிநிதியாக என்னை கருதுங்கள். இங்கு பேச விரும்பும் லட்சக்கணக்கான மக்கள் சார்பாக நான் இங்கு பேசுகிறேன். இது ஒரு பேச்சு அல்ல... கொரோனாவால் மக்கள் இறந்ததை ஏற்றுக் கொள்ளாத அனைத்து குடிமக்களிடமும் மன்னிப்பு கோருகிறேன். இது ஒரு தனிப்பட்ட வலி.

நான் எந்த புள்ளிவிவரங்களையும் மேற்கோள் காட்டவில்லை. உங்கள் தனிப்பட்ட வலியில் (இறப்பு) புள்ளிவிவரங்களைத் தேடுங்கள். இந்த நாட்டில், இந்த மாளிகையில், இந்த மாளிகைக்கு வெளியில், மற்ற சபையிலும், ஒருவர் தங்களுக்குத் தெரிந்த ஒருவரை கொரோனாவுக்கு இழக்கவில்லை என்று சொல்ல முடியாது.

எனக்கு எந்தப் புள்ளிவிவரங்களும் தேவையில்லை. இறந்தவர்கள் எங்கள் தோல்வியின் ஒரு வாழ்க்கை ஆவணத்தை விட்டுச் சென்றுள்ளனர். நான் அதிகாரத்தில் இருப்பவர்களைப் பற்றி பேசவில்லை. 70 ஆண்டுகளில் எதுவும் நடக்கவில்லை என்று நீங்கள் கூறுவீர்கள். நான் அதற்குள் செல்ல விரும்பவில்லை. இது 1947 முதல் அனைத்து அரசாங்கங்களின் கூட்டு தோல்வி. நான் இந்த அவையிலிருந்து வெளியேறும்போது, ‘இலவச தடுப்பூசிகள், இலவச ரேஷன்கள், இலவச சிகிச்சை’ என்று பெரிய விளம்பரங்களைக் காண்கிறேன்.

இது ஒரு வளர்ந்த மாநிலம். அப்படியா? ஒரு சாதாரண மனிதன் சோப்பு வாங்கினால் கூட அதானி, அம்பானி போல பெரிய வரியை செலுத்துகின்றனர். ஆனால் அவர்களிடம் ‘இலவச தடுப்பூசிகள், இலவச ரேஷன்கள், இலவச சிகிச்சை’ என்று சொல்கிறீர்கள். இல்லை. இது இலவசம் இல்லை. இதில் அவர்களின் பங்கு உள்ளது. சாமானியர்களை இழிவுபடுத்தாதீர்கள். அரசுக்கு என்று பொறுப்பு உள்ளது. புதிய சட்டத்தைப் பற்றி நிறைய பெரிய பேச்சு நடக்கிறது. அரசாங்கம் ஏன் சுகாதார உரிமை பற்றி பேசவில்லை? நல்ல சுகாதாரம் பெறுவதற்கான உரிமை என்பது அரசியல் சட்டத்தில் இடம்பெற்றுள்ள வாழ்வதற்கான உரிமை என்பதோடு தொடர்பில் இருக்கிறது. அதுவும் இந்த நேரத்தில் நல்ல சுகாதார உரிமை என்பது தேவையாக இருக்கிறது.

இதை கடைபிடித்தால் எந்த மருத்துவமனையும் மனித உரிமையோடு விளையாட முடியாது. வேலை செய்யும் உரிமை பற்றி பேசுங்கள். மக்கள் தொகை பற்றி நிறைய கூறப்படுகிறது. மக்கள்தொகையை புள்ளிவிவரங்களுக்கு விட்டு விடுங்கள். வாழ்க்கை உரிமை மற்றும் வேலை செய்யும் உரிமை குறித்த சட்டத்தை கொண்டு வாருங்கள். கடந்த ஒன்றரை மாதங்களில் என்ன நடந்தது என்பது கனவுபோல் இருக்கிறது. மருத்துவமனைகள், ஐ.சி.யூ படுக்கைகள், மருந்துகள் ஆகியவற்றிற்காக மக்கள் கடும் வேதனையை சந்தித்தனர். லட்சக்கணக்கான இந்திய மக்கள் கொரோனா இரண்டாம் அலையில் சிக்கி உயிரிழந்தனர். இந்த சோகத்தில் தனிப்பட்ட வலியைப் பாருங்கள். அப்போதுதான் நீங்கள் ஒரு தீர்வைக் கண்டுபிடிக்க முடியும். ஒருவருக்கொருவர் குற்றம் சாட்டுவது எதையும் சாதிக்காது. இது நீண்ட காலமாக நடந்து வருகிறது.

அரசாங்கங்கள் தோல்வியடையவில்லை, அமைப்பு தோல்வியடைந்தது என்று கூறப்படுகிறது. அந்த அமைப்பு என்ன? குழந்தை பருவத்திலிருந்தே, இந்த அமைப்பின் பின்னால் மக்கள் இருக்கிறார்கள் என்று எனக்குத் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த அமைப்பு தோல்வியுற்றால், டெல்லியில் இருந்தாலும் சரி, கிராம சந்துகளில் இருந்தாலும் சரி, அங்குள்ள அரசாங்கங்கள் தோல்வியடைந்துள்ளன. மக்கள் கணினியை உருவாக்குவதால் அதை கணினியில் குறை என்று கூற வேண்டாம்.

எனக்கு வலிக்கிறது. நான் உங்களையும் எழுப்ப விரும்புகிறேன். கங்கையில் உடல்கள் மிதக்கின்றன. இழிவான மரணங்களை நாம் கண்டிருக்கிறோம். இதை சரிசெய்ய முடியாவிட்டால், வரவிருக்கும் நூற்றாண்டுகள் நமக்கு மன்னிப்பு வழங்காது. நன்றி தெரிவித்து நீங்கள் விளம்பரங்கள் செய்யத் தேவையில்லை. நல்லதை செய்தால் வரலாறு உங்கள் நன்றி செலுத்தும்” என்றார்.

Source : WWW.PUTHIYATHALAIMURAI.COM